Debat Bewegen, Ontmoeten, Spelen en Sporten in de buitenruimte (BOSS)

Inclusief spelen: van beleid naar beweging VVD Zwolle wil dat ouders die zich inzetten voor inclusieve speeltuinen daadwerkelijk geholpen worden. Beleid is belangrijk, maar de gemeente moet vooral zorgen dat initiatieven sneller en makkelijker gerealiseerd worden. Hoe zorgt dit beleid ervoor dat inwoners direct vooruitgang zien? Wij pleiten voor minder papier en meer samenwerking.

Onlangs hebben we op initiatief van de raad een rondetafelgesprek gehad over altijd kunnen meedoen met bewegen, ontmoeten, sporten en spelen in onze stad. En tijdens dat gesprek werd pijnlijk duidelijk hoe belangrijk het is dat mogelijk te maken. Ouders vertelden dat ze een initiatief hadden om een speeltuin inclusief te maken en dat ze daar jaren en jaren mee bezig zijn geweest om het uiteindelijk voor elkaar te krijgen. In de ogen van mijn fractie is het de taak van de overheid om dit soort initiatieven van ouders mogelijk te maken en te faciliteren zodat het niet jaren en jaren hoeft te duren. Eén van de redenen van de lange duur was dat er nog geen beleid voor inclusief spelen was. En als dat er wel zou zijn, het BOSS beleid werd hun verteld, dan zou het een heel stuk makkelijker worden.

Dus voorzitter, u begrijpt mijn enthousiasme toen ik het stuk in de overdracht zag. Niet in de laatste plaats omdat we er jaren op hebben moeten wachten. Eindelijk richtlijnen en handvatten om onze stad op het gebied van Bewegen, Ontmoeten, Sporten en Spelen meer inclusief te laten zijn en worden. In gewone taal: Kunnen meedoen of je nu een beperking hebt of niet.

Maar helaas werd tijdens het lezen van alle stukken mijn enthousiasme steeds minder en minder. Het belang van het inclusief maken en zijn wordt uitgebreid toegelicht en beschreven dat zeker. Maar dat hoef je deze ouders en gezinnen niet te vertellen. Aansluiten op de vele andere beleidsstukken die ook inclusiviteit meenemen wordt uitgebreid beschreven, maar daar hebben onze inwoners en kinderen die nu niet mee kunnen spelen in de speeltuin toch niets aan.

De uitgangspunten die meegenomen moeten worden om meer inclusieve speel en ontmoetingsplekken te krijgen benoemt mijn fractie al jaren, daar hebben wij geen rapport van 277 pagina’s voor nodig. Zoals bijvoorbeeld meer plekken voor jongeren in Stadshagen en niet alleen mijn fractie vraagt daar al menig jaar aandacht voor. Daarnaast bestaan er al meerdere checklists en subsidies voor het inclusief maken van onder andere speeltuinen. Daar heeft mijn fractie geen nieuw beleid voor nodig, anders dan het te gaan gebruiken en inwoners te helpen daarbij. En dan is uiteindelijk het concrete voorstel om een team dat al bestaat anders te gaan benoemen, met andere functiebeschrijvingen en daar een extra persoon aan toe te voegen die als BOSS-wachter op zal treden. En dat voor twee pilots de komende ruim 1,5 jaar, want de uitvoeringsagenda komt pas eind 2026.

Helaas moet mijn fractie dan concluderen dat dit veel papier is waarop beschreven staat hoe het concreet verbeteringen realiseren vooruitgeschoven gaat worden, in een ambtelijke afstemmingsmolen terecht gaat komen en uiteindelijk in een brede afweging op meerdere niveaus mogelijk van de lijstjes af zal glijden. Wat hebben ouders hieraan die er met elkaar de schouders onder willen zetten om daadwerkelijk verbeteringen voor hun kinderen en gezinnen te behalen, anders dan veel tekst over bossen, maar erg weinig daadwerkelijke bomen om maar even in de thematiek te blijven.

Mijn vraag aan de wethouder is. Wat zou hij nu zeggen. Als de ouders waar hij destijds bij heeft aangegeven dat het niet sneller en beter kon omdat er geen beleid was de vraag zouden stellen; Hoe maakt deze stapel papieren het nu sneller en makkelijker mogelijk om onze initiatieven, met hulp van de gemeente te realiseren? Ik hoor daar graag een reactie op.