Debat Beleidsplan diversiteit en inclusie

'We staan voor onze vrijheid. En niemand, geen collectief, geen overheid, heeft ook maar iets te maken met hoe jij je ontwikkelt en je leven inricht. We zijn gelijkwaardig en leven in vrijheid tot de grenzen van de vrijheid van de ander.' Zo sprak Johran vanavond in de raad. Lees hier Johrans hele bijdrage voor het debat over diversiteit en inclusie terug!

'Soms zijn het hele kleine woordjes die je leven een enorme richting opstuwen. Voor mij waren dat: “ik ben homo.” En ook na het uitspreken van die woorden voelde het nog als een onzekere tijd. Althans voor mij, op mijn vijftiende, op mijn christelijke middelbare school in Drachten. Het moment staat me nog helder voor de geest dat ik samen met een andere jongen die ook uit de kast was gekomen, op een van de bankjes zat in de gang op de tweede verdieping. Mijn geschiedenisdocent meneer Posthumus liep langs, keek ons aan, en zei: “kijk, daar zitten echte mannen”. En daarmee verdween de onzekerheid en onveiligheid op school als sneeuw voor de zon. Het was een belangrijk moment en geeft aan wat voor enorme invloed je schoolomgeving hebt op hoe je jezelf kunt zijn, hoe veilig je je kunt voelen. Hoe een gestelde norm essentieel is voor hoe jongeren zich ontwikkelen.

En die veilige omgeving zou er voor iedereen moeten zijn. Ongeacht je afkomst, voorkeuren of beperkingen. De inzet en betrokkenheid van deze wethouder klinkt duidelijk door in het beleidsplan dat ze presenteert en onze fractie spreekt haar waardering daar graag voor uit.

Want het is een liberaal verhaal. We staan voor onze vrijheid. En niemand, geen collectief, geen overheid, heeft ook maar iets te maken met hoe jij je ontwikkelt en je leven inricht. We zijn gelijkwaardig en leven in vrijheid tot de grenzen van de vrijheid van de ander. En hoe mooi die teksten ook zijn, dat vraagt wel om een concrete vertaling.

De VVD wil deze wethouder uitdagen ook dáár een antwoord op te hebben. De paradox van vrijheid is immers dat je onze culturele waarden boven die van anderen moet zetten. Dat je echt moet zorgen dat deze waarden nageleefd worden. En eerlijk is eerlijk: dit beleidsplan laveert om die ongemakkelijke keuzes heen.

Want niet iedereen heeft een meneer Posthumus om zich heen. Er zijn ook scholen die liever geen of zeer beperkt aandacht geven aan LHBTI’ers. Basisscholen of middelbare scholen die onvoldoende aandacht hier aan geven vanwege hun eigen religieuze grondslag, moeten we harder aanpakken. Van een stevig gesprek tot in extremere gevallen kijken of we geld dat die scholen van ons krijgen niet voorwaardelijk kunnen maken. Is de wethouder bereid specifiek op die scholen meer actie te zetten?

Concreet maken, betekent dus een norm stellen. Een norm stellen voor organisaties die vrouwen lastig vallen die naar een abortuskliniek gaan, door hen op die locaties te weren. Een norm voor subsidierelaties, maar onze waarden tegenwerken, door die in te trekken. Een norm voor wie zich herhaaldelijk schuldig maakt aan intimidatie van vrouwen op straat, door een gebiedsverbod. En we weten dat er nog een uitvoeringsagenda komt, maar het concreet maken, mist echt nog in dit plan. Want hoé gaan we inclusief beleid dan dichterbij brengen?

Ik overweeg daarom een motie die de wethouder verzoekt te onderzoeken of met subsidierelaties en verbonden partijen dwingendere normen zijn als hier tegen onze belangrijke vrije waarden wordt gehandeld. Maar denk ook aan meer praktische zaken: zo moet je je gehandicaptenparkeerkaart fysiek ophalen, maar ja, waar moet je dan parkeren? Bezorg dit dan gewoon thuis zou onze oproep zijn. En zo zijn er tal van zaken die niet te omvatten zijn met grote teksten, maar voor mensen hun dagelijks leven het verschil maken.

Dan een tweede punt dat het idee van vrijheid fundamenteel raakt. Namelijk gaan en staan waar je zelf wilt. Toegankelijk Zwolle is een gevestigde naam in onze stad, en terecht. We zien dat in de concrete vertaling van doelen echter niet of er daadwerkelijk geld gaat naar het fysiek toegankelijker maken van de stad. Een extra investering is daar in nodig, denk bijvoorbeeld bij sportclubs. De VVD overweegt daarom een motie. Onze fractie wil extra geld om sportclubs voor iedereen toegankelijk te maken. Ik hoor graag van de wethouder hoe dit in haar plannen past.

Vrijheid is ons grootste goed. En zonder de veiligheid om die vrijheid te beleven, zijn we nergens. Als dit plan dat bereikt, mogen we trots zijn. Maar dat vraagt ook om concreet maken wat onze keuzes dan zijn en dat we op die vrijheden geen compromis sluiten.'